Banzai - czyli 10 japońskich spraw dla małych i dużych

Od jakiegoś czasu trwa u nas etap ninja. Nie jest on dla mnie najłatwiejszy, ale staram się wszystkie etapy sensytywne na coś, przełożyć na coś innego - moim zdaniem wartego uwagi i zaangażowania. Etap ninja (a wziął się on prozaicznie - od klocków lego ninjago) tym razem przerobiliśmy wzdłuż i wszeż na japońskie inspiracje! A co? Wiadomo - ninja są z Japonii, a jak ktoś chce być ninja, to MUSI wiedzieć o Japonii wiele, prawda?

O! Dwie Siostry, jak znalazł, wydały zupełnie niedawno książkę: "Banzai. Japonia dla dociekliwych". Chociaż sugerowany wiek odbiorców tej książki to 8+, zapewniam że czterolatek zainteresowany Japonią znajdzie w niej odpowiedzi na wiele nurtujących pytań i nauczy się wiele ciekawych rzeczy o Japonii. Przy okazji rodzice też.




1. Sushi - o, o tym, to naszego ninja uczyć nie trzeba było, bo przecież to bywalec i wielbiciel, ale tym razem pokusiliśmy się o coś więcej niż zestaw z odpowiednią ilością wasabi. Zrobiliśmy sami kolację w japońskim stylu - z tatarem z tuńczyka, makisushi owinięte w nori i z jaśminową herbatą. Tak! Rysiek też kręcił maki. Ale ryż się za bardzo do palców kleił, więc ostatecznie to ja zostałam sushiłumen.

Itadakimasu! - czyli po japońsku "Smacznego!"


2. Origami - japońska sztuka składania papieru. W "Banzai" jest sposób na złożenie żurawia - dla zupełnie początkującego czterolatka trochę to trudne, więc posiłkowaliśmy się inną książką o origami i zrobiliśmy samurajską czapkę. Wyszło całkiem nieźle. A pierwszym wpisem na Kreskach, kropkach i fikołkach był mobilny wisielec z kolorowymi rybkami ---> KLIK, które wykonuje się także z czapki Samuraja.  Wciąż w naszym domu! Serio, serio!

Uważam, że jak na pierwszy raz, to wyszło mu BARDZO porządnie! Moc skupienia!

3. Herbata - czyli rytuał. Och, nie mamy niestety w domu tej herbaty od merdania pędzelkiem i machania miseczką (ale sobie obejrzeliśmy na YouTube ---> KLIK), a poza tym ja nie umiem takiego zen osiągnąć. Ale kupiliśmy sobie herbatę japońską z prażonym ryżem. Jej smak jest iście dziwny, dla mnie wręcz momentami okropny, ale warto było jej spróbować. Można uznać to za doświadczenie sensoryczne.Bardziej dla mnie niż dla Ryśka, do on wypił i poprosił o dolewkę. Także ten! Ninja!  

4. Tusz - czyli te piękne japońskie litografie. Pooglądaliśmy sobie trochę japońskich grafik, a potem wzięliśmy się za rysowanie (czy może raczej pisanie) tradycyjnym tuszem japońskim. Wyjątkowo trudna zabawa. Najpierw na kamieniu trzeba utrzeć tusz, potem pędzelkiem z odrobiną wody nanieść go na papier. Nie można popełnić błędu, bo zetrzeć się nie da. A poza tym warto osiągnąć skupienie. Okazało się, że największe skupienie towarzyszy ucieraniu tuszu. Też dobrze.

Sztukę japońską obejrzeliśmy sobie także w albumie "Hokusai". Oczywiście największe zainteresowanie wzbudzili Samurajowie i smoki.

5. Palcem po mapie - czyli wyspy na których znajduje się Japonia. To także rozszerzenie pierwszego rozdziału "Banzai" przez inną ksiażkę, także od Dwóch Sióstr - "Mapy" Mizielińskich. To rozmowy o florze i faunie tamtego rejonu, o wulkanach i trzęsieniach ziemi. I o nowoczesnych miastach i szybkich pociągach. O zatłoczonym metrze.

6. Flaga - o której przeczytacie w książce, jest niezwykle łatwa do zapamiętania i naprawdę łatwa do zrobienia. A przy tym taka piękna!

7. Maska - nieodzowny element kultury Japonii. Maska to także świetna zabawa z kolegami, przebieranie się i... straszenie siostry!

8. Geisha i kimono - czyli ta nasza piękna laleczka, ta dama! Można ją oglądać i podziwiać, ma wachlarz i piękne zdobne kimono.

9. Maneki neko - bo kotów u nas zabraknąć nie może!

Nasz Maneki Neko jest oczywiście made in China, ale i o tym przeczytacie w książce. A te dwa dziwne stworki to... masażery do twarzy - hit japońskich kobiet i nastolatek. Odpowiednio wymasowana twarz może przybrać wyraz baby face albo podnieść policzki. Niestety nie wiem, do czego konkretnie są te dwa miśki, bo nie umiem japońskiego, ale u nas służą do masażu całych małych ciałek.



10. Ninja - zostawiłam najlepsze na koniec. Ninja po prostu jest. Dyskusje o słuszności bycia ninją nie są na miejscu ;-) W każdym razie udało nam się dzięki temu bardzo wiele nowych rzeczy wyćwiczyć. Naprawdę! Nie tylko jedzenie pewnych nowych rzeczy (bo ninja jedzą przecież), ale także ćwiczenia ciała (zwis na drabince sięga już 12 sekund), cierpliwości (ha ha, sama się śmieję, jak to piszę, czas nienarzekania wydłużył się z 5 do 10 sekund). No i cóż mam powiedzieć?

O tym wszystkich rzeczach, a także o jeszcze innych poczytacie wspólnie w książce "Banzai". W krótkich, a treściwych rozdziałach, w których historia Japonii miesza się ze współczesnością. Gdzie samurajowie i cesarzowie mieszają się z robotami i Hello Kitty. Do tego niebanalne ilustracje i kilka przepisów na koniec. Jesteśmy oczarowani Japonią i jej kulturą.



A to jest ulubiony fragment książki według Ryśka. Zażyczył sobie, żebyśmy się do niego zwracali "Szanowny starszy bracie!" i tak też ma mówić do niego Celcik - ciekawe co ona na to?

Czy chcecie, czy nie, książka "Banzai" jest po prostu dobra! Nie tylko poszerza wiedzę o Japonii, ale też inspiruje do wielu ciekawych czynności - i plastycznych, i kulinarnych, i sportowych. I będziemy walczyc na bambusowe kije! Cnociażby te z balkonu.

Polecamy wszystkim małym i dużym, młodym i starym!

Banzai!


Do poszerzania wiedzy o kulturze Japonii zachęciła nas książka:
"Banzai. Japonia dla dociekliwych", Zofia Fabjanowska - Micyk
Ilustrowała Joanna Grochocka
Wydawnictwo Dwie Siostry, Warszawa 2015.

Wpis ten powstał w ramach projektu blogowego „Przygody z książką”---> KLIK